Απόσπασμα συνέντευξης της Μαρίας Κανελλοπούλου στο Ράδιο Αίγιο και στον Χρήστο Ρουμελιώτη για τις πολιτικές εξελίξεις και τα ΕΑΣ Αιγίου

Ρουμελιώτης: Πως βλέπετε όλες τις περαιτέρω εξελίξεις; Κατ’ αρχήν, βλέπετε πολιτικές εξελίξεις, πρόωρες εκλογές, κάτι το οποίο επιτακτικά ζητά και ο αρχηγός του κόμματός σας;

Κανελλοπούλου: Κοιτάξτε, δεν τις βλέπουμε γιατί δεν μπορούμε να παραστήσουμε τις Πυθίες και να ερμηνεύσουμε τις προθέσεις των κυβερνώντων. Αλλά ,σίγουρα, θεωρούμε ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος, παρά μόνον οι εκλογές, για να αλλάξει αυτό το σκηνικό, το οποίο παρά τις προσπάθειες που γίνονται να χαρακτηριστεί σαν επιτυχημένη ιστορία, πρόκειται για ένα σκηνικό φρίκης. Το βλέπετε, το βλέπουμε όλοι γύρω μας. Δεν αντιλαμβάνομαι από πού αντλεί αυτή τη διάθεση η κυβέρνηση, (δηλαδή) να μιλάει ας πούμε για success story ,για πρωτογενές πλεόνασμα, για το φως στην άκρη του τούνελ. Εγώ αυτό που βλέπω γύρω μου, αυτό που εισπράττω και ακούω από τους ανθρώπους που έρχονται στα γραφεία μας, που μας συναντούν στους δρόμους , στις πλατείες, στους αγώνες, είναι μια απόλυτη δυστυχία. Δηλαδή μιλάμε για μια κοινωνία που αιμορραγεί. Φυσικά, επειδή, δεν θέλω ούτε να χαϊδέψω κανέναν, νομίζω ότι πια η κοινωνία είναι ενώπιον και των δικών της ευθυνών. Δηλαδή, τα πράγματα αλλάζουν, εκτός κι αν συμφωνήσουμε ότι δεν μας ενδιαφέρει αυτό το συγκεκριμένο πράγμα.


(…) Οι ίδιοι άνθρωποι που υπόσχονταν διορισμούς τώρα λένε ‘’ψηφίστε μας να σας κρατήσουμε στη δουλειά’’. Αντιλαμβάνεστε σε τι συνθήκες πρέπει να αγωνιστεί ο γιατρός, ο δημόσιος υπάλληλος, ο εκπαιδευτικός.

Ρουμελιώτης: Πως τα βλέπετε τα πράγματα με τα ΕΑΣ;

Κανελλοπούλου: Άλλο ένα ευφυές σχέδιο. Ακούστε. Εκεί που θα μπορούσαμε να έχουμε μια εθνική βιομηχανία όπλων, να μην αγοράζουμε και να μην ξεπουλιόμαστε σε όπλα αμφίβολης ποιότητας, εκεί που θα μπορούσαμε να έχουμε πραγματικά επένδυση στην ανάπτυξη, εκεί εμείς πρώτα διαλέγουμε να αφήνουμε κόσμο άνεργο, κόσμος που τον ξέρω και έχει οκτώ μήνες να πληρωθεί. Άνθρωποι που έχουν δώσει τη ζωή τους, τα καλύτερά τους χρόνια. Έχουν χρησιμοποιήσει χρήματα για ανακαινίσεις και αξιοποιήσεις. Ποιος θα απολογηθεί για αυτά; Ποιος θα πληρώσει για αυτά; Αντί για αυτό, θα πληρώσουν οι αθώοι άνθρωποι, οι αθώοι εργαζόμενοι.

Ρουμελιώτης: Τι μηνύματα έχετε εσείς;

Κανελλοπούλου: Δεν μιλάω με την αίσθηση που έχω. Μιλάω με ελπίδες, με προσπάθειες και με αγώνες. Εκεί θα πρέπει να στραφούμε όλοι. Δεν μπορεί για τα δικαιώματα, για τις ζωές τριακοσίων, πεντακοσίων και αλλού επτακοσίων και χιλίων να αγωνίζονται τριάντα. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα.