Α. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Τον Νοέμβρη και παρά τις μεγάλες λαϊκές
κινητοποιήσεις η τρικομματική κυβέρνηση «πέτυχε» να ψηφισθεί το μνημόνιο
Νο 3 με μόλις 153 ψήφους υπέρ. Με βάση αυτό το γεγονός επιχειρεί να
αλλάξει την ατζέντα με στόχο την εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων
βάρβαρης λιτότητας και τη διατήρηση της κυβερνητικής συνοχής και
βιωσιμότητας.
Βασικά σημεία αυτής της πολιτικής τακτικής είναι:
1. Επίδειξη πυγμής και
μηδενικής ανοχής. όσον αφορά στα μέτρα και επιτάχυνση της υλοποίησης
τους. Η κυβέρνηση δεν παίρνει τίποτε πίσω όσο λογικό και αν φαίνεται
(π.χ. φόρος στο πετρέλαιο), αυξάνει την επιβάρυνση των λαϊκών τάξεων
μέσω της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί ή
μειώνει τη φορολογία στις επιχειρήσεις κα τα υψηλά εισοδήματα, άμεσα
εφαρμόζει τις περικοπές μισθών και συντάξεων, προωθεί με τη μέθοδο fast
truck τις ιδιωτικοποιήσεις και τη μεταφορά της δημόσιας περιουσίας στο
ΤΑΙΠΕΔ κ.α. Υποβαθμίζει πλήρως το Κοινοβούλιο, κυβερνώντας με Πράξεις
Νομοθετικού Περιεχομένου, αρνούμενη τον κοινοβουλευτικό έλεγχο,
λαμβάνοντας μέτρα σιδηράς πειθαρχίας των κοινοβουλευτικών ομάδων που τη
στηρίζουν.
