Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η
κυβέρνηση δείχνει τις διαθέσεις της ακόμη μια φορά απέναντι στη δημόσια
εκπαίδευση.
Μετά το “νέο Λύκειο” της βαθμοθηρίας
και του ανταγωνισμού, της απόρριψης και της ανασφάλειας, της πληροφορίας και
όχι της μόρφωσης, μετά την υποβάθμιση της δημόσιας επαγγελματικής εκπαίδευσης, μετά
την αβεβαιότητα που προκάλεσε με τις επιλογές της σε ολόκληρη την εκπαιδευτική
κοινότητα, σε καθηγητές, γονείς και μαθητές, έρχεται τώρα να επιτεθεί και στην
πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Συνεχίζοντας το έργο της διάλυσης του Δημόσιου
Σχολείου, καταργεί ουσιαστικά το θεσμό του ολοήμερου σχολείου και της
ενισχυτικής διδασκαλίας.
Σε μια εποχή που μικρά και μεσαία
στρώματα της κοινωνίας δέχονται ολομέτωπη επίθεση, η επιλογή να μην γίνει καμία
πρόσληψη οδηγεί στην εξαφάνιση θεσμών που λειτουργούσαν έστω και με ελλείψεις
και βέβαια στηριζόντουσαν στην πρωτοβουλία και τη διάθεση ψυχής από τους
εκπαιδευτικούς.
