Π. Σκουρλέτης: Θέλουμε μια Ευρώπη της αλληλεγγύης των λαών που θα προστατεύει τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας

Συνέντευξη του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Π. Σκουρλέτη, στον «REAL 97,8» (Ν.Χατζηνικολάου)

Καλημέρα κ. Σκουρλέτη.

Καλημέρα κ. Χατζηνικολάου.

Θέλω να ξεκινήσω ρωτώντας «ευρώ πάση θυσία;» και το ρωτώ ιδίως σε ότι αφορά την Κύπρο σήμερα, με αφορμή και τη δήλωση Κρούγκμαν, ότι η Κύπρος με βάση την εικόνα που εμφανίζεται μπροστά μας πρέπει να πάει τώρα στην κυπριακή λίρα, πρέπει να φύγει τώρα από την Ευρωζώνη, αν θέλει να περισώσει ένα τμήμα έστω της οικονομίας της.

Με το «ευρώ πάση θυσία» εγώ καταλαβαίνω ότι μιλούν για το μνημόνιο, καταλαβαίνω ότι είναι η πολιτική πρόταση και η πολιτική την οποία εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Σας ρωτώ γιατί, για παράδειγμα κ. Σκουρλέτη, πριν από λίγο ο κ. Κεδίκογλου συνέδεσε την παραμονή της Κύπρου στην Ευρωζώνη και με την ισχύ που πρέπει να έχει η Κύπρος σε ότι αφορά τα εθνικά θέματα.

Ναι, αλλά φαντάζομαι το ερώτημα δεν τίθεται μόνο για την περίπτωση της Κύπρου.

Όχι είναι συνολικό το ερώτημα και με βάση και τον ευρωσκεπτικισμό σε όλη την Ευρώπη τον τελευταίο καιρό.

Σας απαντώ ευθέως αναλύοντας το τι σημαίνει «πάση θυσία». Πάση θυσία σημαίνει η ανεργία από το 30% να πάει στο 40%, να κλείσουν και άλλα νοσοκομεία και άλλες επιχειρήσεις, να μεταναστεύουν και άλλοι νέοι άνθρωποι;

Σας απαντώ, λοιπόν, όχι. Πάση θυσία για τίποτα και σε τίποτα. Προφανώς, όχι και για το ευρώ. Αλλά προσέξτε, το ερώτημα αυτό είναι το ερώτημα που μπορεί να θέτει ο κ. Κεδίκογλου, η κα Μέρκελ για να μπορέσει με έναν εκβιαστικό τρόπο να περάσει την πολιτική της.

Για εμάς το δίλημμα είναι αν θέλουμε μια Ευρώπη η οποία θα βασίζεται σε μια πολιτική, η οποία θα διαλύει κάθε έννοια κοινωνικού κράτους, θα ανατρέπει το κοινωνικό status όλων των προηγούμενων δεκαετών, αν θέλουμε μια Ευρώπη της ύφεσης και της ακραίας λιτότητας ή όχι. Και η επιλογή μας είναι το δεύτερο. Θέλουμε μια Ευρώπη που να έχει στον πυρήνα της την αλληλεγγύη των λαών, την διεύρυνση της δημοκρατίας και μια ανάπτυξη που θα προστατεύει την εργασία και τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας. Αυτή είναι η επιλογή μας.

Αλλά «πάση θυσία» όχι για το ευρώ, για οτιδήποτε. Τι θα πει «πάση θυσία»; Και μόνο που ακούγεται αυτό το ερώτημα είναι ανατριχιαστικό.

Το ερώτημα ακούγεται γιατί πολλοί λένε ότι πρέπει να μείνουμε πάση θυσία στην Ευρωζώνη.

Να το πουν έτσι, λοιπόν.

Το λένε μην ανησυχείτε.

Να βγούνε λοιπόν και να πουν …για θυσίες χωρίς όρια για το ευρώ. Να το πούνε λοιπόν, ότι θα πρέπει να παίρνουμε σύνταξη στα 90, ότι θα πρέπει να πάει η σύνταξη στα 50 ευρώ, …….και αυτό θυσία είναι.

Το θέμα είναι ότι και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μην υπάρχει ομοφωνία στο θέμα της επόμενης ημέρας. Και το λέω με αφορμή και την επίθεση που δέχτηκε από ορισμένα στελέχη οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Μηλιός.

Κατ’ αρχήν εγώ θέλω να βάζουμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Αν αντιλαμβάνομαι καλά, μιλάτε για ένα κείμενο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και δεν ξέρω αν προέρχεται από απλά μέλη ή από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλούς από αυτούς δεν τους γνωρίζω, αν ήταν στελέχη θα τους γνώριζα.

Δεν ξέρω, εγώ διάβασα 20 ονόματα και κάποιες ιδιότυπες..….

Μου κάνει εντύπωση πώς πολιτικά κόμματα, και κυρίως αναφέρομαι στη Ν.Δ, προσπαθούν να κάνουν αντιπαράθεση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, αυτές τις κρίσιμες στιγμές, επιστρατεύοντας στις περισσότερες περιπτώσεις ανακριβείς δηλώσεις, διαστρεβλωμένες δηλώσεις….

Άκουγα πριν τον κ. Κεδίκογλου να λέει αστεία πράγματα, ότι ο κ. Μηλιός πρότεινε εντός του ευρώ, αλλά εκτός Ευρώπης. Προσπαθώ να καταλάβω ακόμα τι εννοούσε. Άκουγα να λέει ότι εγώ είπα χθες ότι δεν θα αποκαλύψω το πρόγραμμά μας. Εγώ λέω να δείτε την εκπομπή της κας Τσαπανίδου, όπου ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα με τον κ. Βορίδη, και να μου πείτε εσείς αν καταλαβαίνετε το ίδιο πράγμα.

Δεν την είδα γιατί ήταν την ίδια ώρα με τη δική μου, αλλά διάβασα σχόλια μετά στο διαδίκτυο, ότι είπατε ότι δεν αποκαλύπτουμε πλήρως το πρόγραμμά μας για να μην το μάθει η κα Μέρκελ;

Ήταν ένας αστεϊσμός, όταν για τρίτη φορά είπα ποιο είναι το πρόγραμμά μας και ποιες είναι οι θέσεις μας, κάποια στιγμή γυρνώντας προς τον κ. Βορίδη είπα «εν πάση περιπτώσει να μην το πούμε στον μαρτυριάρη τον κ. Βορίδη γιατί θα πάει να το πει στην κα Μέρκελ». Ήταν ένας αστεϊσμός μέσα σε μια συζήτηση.

Αλλά προσέξτε, στη βάση αυτή έβγαλε η Ν.Δ. και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ολόκληρο σχόλιο. Εγώ αναρωτιέμαι, υπάρχει προηγούμενο κυβερνητικού εκπροσώπου, ο οποίος 9 στις 10 ανακοινώσεις που κάνει δεν είναι για να εξηγήσουν, για να πληροφορήσουν για τις θέσεις της κυβέρνησης, αλλά για να απαντήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ;

Τώρα, βέβαια, από την άλλη μεριά …

Μπορείτε να μου πείτε, γιατί έχουμε να δούμε από τον Ιούνιο briefing δημοσιογράφων, σας ρωτάω κάτι που είναι και του δικού σας ενδιαφέροντος;

Σε αυτό συμφωνώ μαζί σας κι εγώ. Εγώ είμαι υπέρ του briefing από τους εκπροσώπους όλων των κομμάτων, πολύ περισσότερο δε από τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης και υπέρ του briefing ει δυνατών και καθημερινά αν γίνεται.

Συμφωνώ κι εγώ μαζί σας.

Όμως, το να διατυπώνει ο ΣΥΡΙΖΑ τη γνώμη ότι θα μπορούσε η Ελλάδα να ψηφίσει διαφορετικά από την Κύπρο στο Eurogroup δεν είναι τραβηγμένο;

Καθόλου.

Θέλω να πω, αυτή δεν είναι η πάγια ελληνική πολιτική 100 χρόνια τώρα; Ότι η Κύπρος αποφασίζει για τα δικά της κι εμείς…..

Καλά το λέτε. Δεν ξέρω αν τα 100 είναι ακριβώς….

Εντάξει, το λέω αστειευόμενος.

Καλά το λέτε, ότι προφανώς υπάρχουν δεσμοί ανάμεσα στην Κύπρο και στην Ελλάδα και βεβαίως η μία χώρα πρέπει να υποστηρίζει την άλλη. Αλλά υπάρχει και μια επιπλέον διαφορά. Τα τελευταία χρόνια η Κύπρος είναι εταίρος της Ευρωζώνης και ως εταίρος κι εμείς ως ισότιμοι εταίροι αυτής της Ευρωζώνη θα πρέπει να εκφράζουμε τη γνώμη μας πρωτογενώς για τις πολιτικές που ακολουθούνται.

Για παράδειγμα, η περίπτωση της Κύπρου αφορά τελικά μια απόφαση, μια επιλογή του Eurogroup αποκλειστικά για την Κύπρο ή θα αποτελέσει δεδικασμένο;

Τώρα εδώ διχάζονται οι απόψεις.

Ο πρόεδρος του Eurogroup είχε άλλη γνώμη.

Η κα Μέρκελ βέβαια είπε, ότι είναι μια και μοναδική η περίπτωση η Κύπρος, αλλά ο πρόεδρος του Eurogroup είπε ότι μπορεί αυτό το μοντέλο να εφαρμοστεί και αλλού.

Όπως και να το δει κανείς, είτε πρόκειται για μια προσομοίωση ενός μοντέλου το οποίο θα βρούμε μπροστά μας, που απ’ ότι φαίνεται ίσως να είναι και το πλέον πιθανό, είτε πρόκειται για μια μεμονωμένη αντιμετώπιση Κράτους, είχαμε υποχρέωση για λόγους αλληλεγγύης στον κυπριακό λαό να είμαστε εναντίον αυτής της απόφασης. Άλλωστε την ώρα που ο κ. Αναστασιάδης είπε «ναι», σε λιγότερο από 24 ώρες γύρισε πίσω στο Κυπριακό Κοινοβούλιο, το οποίο είπε «όχι». Τότε τι θα έπρεπε να κάνουμε εμείς; Να πούμε πάλι «όχι»; Δεν έχει δικιά της γνώμη για την Κύπρο, αλλά και κυρίως για την Ευρώπη για την κυρίαρχη εφαρμοζόμενη πολιτική η Ελλάδα;

Πείτε μου σας παρακαλώ, έχω ένα ερώτημα το οποίο ρωτούν δύο ακροατές, ο ένας είναι ο Αντώνης ο φίλος από το Μαρούσι, μου λέει: «σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση μελλοντικά και ζητήσει από τους εταίρους επαναδιαπραγμάτευση κι εκείνοι με τη σειρά τους αντιδράσουν, όπως στην περίπτωση της Κύπρου, μας κόψουν τη ρευστότητα από την ΕΚΤ, τότε τι θα κάνει η κυβέρνησή σας; Τι σχέδιο έχει; Και περίπου το ίδιο ερώτημα, με άλλη διατύπωση, ο φίλος μου εδώ που λέει, ρωτήστε τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν είναι στα πράγματα και φτάσει το πράγμα στο δίλημμα κούρεμα καταθέσεων ή δραχμή…

Θα σας απαντήσω με όση μεγαλύτερη σαφήνεια μπορεί να γίνει με βάση τα δεδομένα που έχουμε, γιατί δεν παύει να είναι ένα υποθετικό ερώτημα.

Είναι υποθετικό και εν πάση περιπτώσει η πολιτική συγκυρία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο..

Βλέπετε ότι αυτή η διαπραγμάτευση, έτσι όπως την επιχείρησε η Κύπρος, δηλαδή ερήμην του Κυπριακού Κοινοβουλίου, ο κ. Αναστασιάδης πηγαίνει, συμφωνεί σε μια απόφαση και αμέσως μετά καταλήγει στο ΟΧΙ, δείχνει ότι υπάρχει η δυνατότητα να υπάρξει ένα ΟΧΙ και να ανοίξει ένας διάλογος.

Βεβαίως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Αυτός που πήγε να κάνει τη διαπραγμάτευση ήταν αυτός που πρωτογενώς συμφώνησε με την κυρία Μέρκελ και τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές απόψεις. Είναι ομογάλακτος της κας Μέρκελ και του κ. Σαμαρά ο κ. Αναστασιάδης. Δεν θα είναι το ίδιο αν υπάρχει μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, μια κυβέρνηση λαϊκής ενότητας και κοινωνικής σωτηρίας στην Ελλάδα, στηριγμένη στον κόσμο.

Εμείς λοιπόν θα πάμε να υπερασπιστούμε την ανάγκη να εγκαταλειφθεί, να σταματήσει η μνημονιακή πολιτική και να θέσουμε το θέμα της διαπραγμάτευσης γύρω από τα ζητήματα των χρεών μας.

Αλλά αυτή η αντιμετώπιση, επαναλαμβάνω, αυτή η συζήτηση δεν θα πρέπει να στέκεται στην αναζήτηση μιας απάντησης μεμονωμένα για την Ελλάδα. Το μεγάλο έλλειμμα σήμερα της Ευρώπης είναι ότι δεν έχει συνολικές λύσεις και για τα χρέη και για τις τράπεζες. Δηλαδή δεν έχει ενιαία στρατηγική, όπου να μπορέσει να απαντήσει με έναν σταθερό βιώσιμο και δίκαιο τρόπο. Πιστεύετε ότι μετά την τελευταία απόφαση του Eurogroup η Ευρώπη ξεπέρασε τα προβλήματα; Μπαίνει σε φάση ανάκαμψης; Ή θα έχουμε και άλλου είδους τέτοια επεισόδια στο ορατό μέλλον; .. Νομίζω το δεύτερο.

Θεωρώ λοιπόν ότι, αν εμείς συναντήσουμε γρανίτη απέναντί μας, τότε οι κυρίαρχες δυνάμεις, όσο θα είναι βέβαια τότε, δεν ξέρω πότε θα γίνει αυτό, θα έχουν πάρει την απόφαση να διαλύσουν την ευρωζώνη. Και ο καθένας πια αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Δικιά τους θα είναι η ευθύνη αυτή. Δεν θα είναι δικιά μας.

Επομένως λέτε ότι θα υπάρχει επεξεργασμένο σχέδιο εν ανάγκη και για να λειτουργήσει η χώρα με εθνικό νόμισμα…

Επομένως λέω ότι στο δικό μας το σχέδιο επιλογή μας είναι να αλλάξουμε την Ευρώπη, να υπάρξουν αλλαγές στην αρχιτεκτονική του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρώπης, να υιοθετήσουμε μια ανάπτυξη με κέντρο τον κόσμο της εργασίας και τα συμφέροντά του. Από κει και έπειτα, στο δικό μας το σχέδιο προφανώς λαμβάνουμε υπόψη μας όλα τα ενδεχόμενα.

Είστε σαφής. Τώρα θέλω να θέσω κι ένα ερώτημα για τα εθνικά θέματα. Μια μουρμούρα, να το πω έτσι, που ακούω συχνά για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεξιά και αριστερά, είναι ότι στα εθνικά θέματα δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του όσο θα ήθελαν οι πολίτες και ότι εν πάση περιπτώσει υπάρχει μια ανησυχία για τη στάση που θα τηρήσει σε αυτά..

Κατ΄αρχήν έχουμε πολλά εθνικά θέματα ως χώρα.. ιστορικά..

Αυτό είναι αλήθεια.. Έχουμε πολλά μέτωπα ανοιχτά…

Έχουμε πολλά μέτωπα…

Κι επειδή είμαστε αδυνατισμένοι αυτή την περίοδο οικονομικά, είναι αδυνατισμένη και η επιρροή μας. Αυτό προκαλεί την ανησυχία…

Ακριβώς .. Να πάρουμε ένα από τα πιο εύκολα.. Το θέμα που έχουμε για παράδειγμα με την FYROM. Εδώ βλέπετε ότι έχουμε μια πανηγυρική επιβεβαίωση των όσων λέει εδώ και δεκαετίες ο χώρος μας. Ότι θα έπρεπε να είχαμε μπει σε μια λογική σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό και να έχει λήξει αυτό το θέμα. Ο χρόνος δεν έχει λειτουργήσει υπέρ μας. Είναι εις βάρος μας.

Ο κ. Σαμαράς, ως πρόσωπο, είναι ένας αρνητικός πρωταγωνιστής σ΄ αυτό το θέμα και θα ’θελα να μάθουμε ποιοι είναι οι προσανατολισμοί του. Εμείς επιμένουμε σ΄ αυτή τη θέση.

Υπάρχει το θέμα με την Τουρκία. Βλέπετε ότι, ανάλογα με την συγκυρία, αλλάζουν τα πράγματα. Εκεί που υπάρχουν τάσεις προσέγγισης της Τουρκίας στην Ευρώπη, εκεί πάλι δημιουργούνται και αντίθετες ροπές, αντίθετες τάσεις.

Προφανώς εμείς συνδυάζαμε πάντοτε την προσέγγιση της Ευρώπης με την Τουρκία, με μια αντίστοιχη διαδικασία εκδημοκρατισμού του ίδιου του τουρκικού κράτους. Αλλά σήμερα τίθεται το ερώτημα, με ποια Ευρώπη; Η Ευρώπη σήμερα δεν δείχνει την απαιτούμενη αλληλεγγύη ανάμεσα στους εταίρους της.

Είναι τα πράγματα πάρα πολύ σύνθετα. Βλέπετε, με αφορμή και το κυπριακό ζήτημα, της οικονομικής κρίσης του τραπεζικού της συστήματος, αναδεικνύονται ζητήματα γεωπολιτικών ανταγωνισμών. Νέες υπερδυνάμεις έχουν μπει στο προσκήνιο, οικονομικές δυνάμεις.

Άρα η Ελλάδα οφείλει να είναι ψύχραιμη πρώτα απ΄ όλα. Να προσπαθεί να διασφαλίσει τα εθνικά της συμφέροντα, στα πλαίσια μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.

Δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε αυτή τη στιγμή, σ΄ αυτό το λίγο ραδιοφωνικό χρόνο που έχουμε, κάτι παραπάνω.

Μιλήσαμε πριν για μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ…

.. Και λαϊκής ενότητας και κοινωνικής σωτηρίας…

Ναι.. Με ποιους άλλους;… Ποιους χωράει μια τέτοια κυβέρνηση. Χωράει, για παράδειγμα, μια τέτοια κυβέρνηση τους Ανεξάρτητους Έλληνες;….

Θα σας πω. Χωράει όλες εκείνες τις δυνάμεις που έχουν συνειδητοποιήσει ότι η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής είναι καταστροφική, αντιστρατεύονται αυτή την πολιτική, μπορούν ταυτόχρονα να συμφωνήσουν σε μια προγραμματική προοδευτική βάση, εναλλακτική ως προς αυτό το μνημονιακό σχέδιο, η οποία θα ανοίγει νέους ορίζοντες για τη χώρα μας και ταυτόχρονα χωράει κι εκείνα τα πρόσωπα που με έναν φερέγγυο τρόπο μπορεί να υπηρετήσουν αυτή την πολιτική. Δεν είναι πρόσωπα για παράδειγμα που έχουν υπηρετήσει από κυβερνητικά αξιώματα την πολιτική του μνημονίου. Είναι ευρύτατο το εύρος αυτών των πολιτικών δυνάμεων. Χωράει και τις δυνάμεις της ιστορικής αριστεράς και θα έλεγα και πολιτικές δυνάμεις από όλο εκείνο το εύρος που μπορούν να συμφωνήσουν σ΄ αυτό το πεδίο που σας ανέπτυξα πριν..

Για τους Ανεξάρτητους Έλληνες θα μου πείτε;… Πιο συγκεκριμένα.. Και ρωτώ με αφορμή και την τελευταία συνάντηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με τον πρόεδρό τους.

Με τους Ανεξάρτητους Έλληνες έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση. Έχουμε πάρα πολλές συμπτώσεις σε ζητήματα που αφορούν την οικονομία. Δεν έχουμε χαρτογραφήσει τα άλλα πεδία της πολιτικής. Δεν ξέρω, για παράδειγμα, αν συγκλίνουμε σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Προφανώς , απ΄ότι αντιλαμβάνομαι, πρέπει να υπάρχουν τεράστιες αποκλίσεις. Συμφωνήσαμε να έχουμε κοινές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης απέναντι στον κυπριακό λαό και συμφωνήσαμε και στο να έχουμε μια κοινή προσπάθεια στα ζητήματα των λειτουργιών του Κοινοβουλίου σε μια κατεύθυνση της αναβάθμισής του. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Επομένως εκεί υπάρχει μια ανοιχτή συζήτηση, λέτε, και θα δούμε πώς θα εξελιχθεί στην πορεία του χρόνου…

Θα μπορούσε να του βάλει κανείς κι έναν τέτοιον τίτλο.