Δελτίο Τύπου των ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Καλαβρύτων και Αιγιάλειας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ για Αμβρόσιο

ΑΘΗΝΑ:  18 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973

Ο αξιωματικός του στρατού Ν. Ντερτιλής σημαδεύει και σκοτώνει εν ψυχρώ ένα νέο παιδί στη διασταύρωση Πατησίων και Στουρνάρη, έξω απ’  το Πολυτεχνείο. Στη συνέχεια λέει με καμάρι στον οδηγό του (μαρτυρία του οδηγού): «βλέπεις ρε;  Είμαι 52 χρονών και των πέτυχα με την πρώτη στο κεφάλι»

Ο αείμνηστος Ν. Τσιφόρος καταθέτει στη δίκη των χουντικών: «είδα ένα νεαρό να κατεβαίνει τη Στουρνάρη και ξαφνικά να πέφτει νεκρός από πυροβολισμό αξιωματικού».

Αναφερόμαστε στη δολοφονία του μαθητή Μυρογιάννη την επόμενη μέρα της εισβολής των τάνκς στο Πολυτεχνείο, ο οποίος, όπως αποδείχτηκε, πήγαινε να συναντήσει τον πατέρα του στη δουλειά του.

ΑΘΗΝΑ:  31 ΓΕΝΑΡΗ 2013

Κηδεύεται ο χουντικός ψυχρός εκτελεστής Ν. Ντερτιλής και στην κηδεία του χοροστατεί ο ομοϊδεάτης του Μητροπολίτης μας Αμβρόσιος.

Ο ίδιος εκφωνεί και επικήδειο που, εκτός των άλλων μισαλλόδοξων αναφορών του, αποκαλεί το δολοφόνο ήρωα και τον παρομοιάζει με το Σωκράτη  και τον Κολοκοτρώνη (σίγουρα θα τρίζουν τα κόκαλα και των δύο), εξομοιώνοντας τους με ότι πιο αποτρόπαιο και αντιδραστικό έχει να επιδείξει η νεοελληνική ιστορία, προκαλώντας το δημοκρατικό αίσθημα του λαού μας και ιδιαίτερα των πολιτών της περιοχής μας.

Είπε επίσης ότι σήμερα δεν έχουμε δημοκρατία, γιατί αυτός ξέρει και εκθειάζει μόνο τη δημοκρατία του γύψου, των τανκ των συνταγματαρχών και εσχάτως τη δημοκρατία που ευαγγελίζεται η ναζιστική Χρυσή Αυγή,(η γλυκιά ελπίδα για την Ελλάδα, όπως την έχει αποκαλέσει σε πρόσφατη επιστολή του).

Ο εναγκαλισμός του Αμβρόσιου με τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής, δημιουργεί επικίνδυνα δεδομένα, νομιμοποιώντας πράξεις κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Σύσσωμη η Ελληνική πολιτεία αποφάνθηκε για την επταετή δικτατορία και την έχει τοποθετήσει εκεί που της αξίζει. Η αμφισβήτηση και αναμόχλευση της ιστορίας, με σκοπό τη δημιουργία εμφυλιοπολεμικού κλίματος και οπισθοδρόμησης σε περιόδους σκοταδισμού και βίας, καθώς και  ρεύματος υπέρ της φασιστικής-ναζιστικής ιδεολογίας, βρίσκει απέναντί της όλη την τοπική και ελληνική κοινωνία, που αγωνίζεται καθημερινά για ένα καλύτερο αύριο.

Δεν θα μας απασχολούσαν ιδιαίτερα τα λόγια και οι πράξεις του Αμβρόσιου, που χρόνο με το χρόνο, ίσως και σε συνδυασμό την πάροδο της ηλικίας του, γίνονται όλο και πιο ποταπές, αν ήταν ένας απλός πολίτης αυτής της χώρας και όχι ένας από τους προκαθήμενους της εκκλησίας, που απευθύνεται σε τόσους πιστούς.

Άραγε είναι τόσο χαμηλής πνευματικής στάθμης που δεν καταλαβαίνει πόση ζημιά κάνει στην ενότητα του ποιμνίου της μητρόπολής του ή τον έχει τυφλώσει τόσο η μισαλλοδοξία που δεν βλέπει μπροστά του;