ΕΚΛΟΓΕΣ 25ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΕΚΛΟΓΕΣ 25ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

7 Απρ 2013

Τοποθέτηση του Δ. Κοδέλα στη συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής (03/04/2013) στο σ/ν με θέμα: «Διαμόρφωση φιλικού αναπτυξιακού περιβάλλοντος για τις στρατηγικές και ιδιωτικές επενδύσεις και άλλες διατάξεις»

Κύριε Υπουργέ, αναγκαστικά το σχέδιο νόμου που φέρνετε ανοίγει ένα ευρύτερο ζήτημα σε σχέση με την ανάπτυξη στη χώρα μας, την ανάπτυξη που έχει ανάγκη αυτός ο τόπος. Σ’ αυτό το ερώτημα είναι προφανές ότι δεν έχετε να δώσετε απάντηση. Μάλλον, η απάντησή σας είναι εύκολη, δηλαδή «ας έρθει η αγορά να κάνει ό,τι θέλει». Επειδή η αγορά για να έρθει σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον θέλει γρήγορες διαδικασίες, φθηνά μεροκάματα, ελλιπείς ελέγχους και ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς, αυτό ακριβώς κάνετε εσείς. Φτιάχνετε μία τέτοια χώρα, η οποία θυμίζει τη σημερινή Ανατολική Ευρώπη ή μία τριτοκοσμική χώρα.

Ήδη έχετε καταφέρει, βέβαια, αρκετά πράγματα. Είμαστε η πρώτη χώρα σε ανεργία στην Ευρώπη. Είμαστε ανάμεσα στις τρεις πιο φτωχές χώρες της Ευρώπης, με τον κατώτατο μισθό από προχθές να καθορίζεται αποκλειστικά από την Κυβέρνηση, να καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ο μισθός να τείνει προς τα δεδομένα Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Βέβαια, σε συνθήκες τέτοιας ύφεσης και μείωσης της εσωτερικής ζήτησης λόγω των μνημονίων, αυτό το σχέδιό σας είναι αβέβαιο αν θα πετύχει. Μάλλον, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αποτύχει.
Κύριε Υπουργέ, η Κυβέρνησή σας υπηρετεί αυτά τα οποία ζητά η αγορά. Όταν λέμε «αγορά», δεν εννοούμε τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πράγματι θέλουν στήριξη, που πράγματι καταρρέουν, που πράγματι στερούνται ρευστότητας. Το τραπεζικό σύστημα παίρνει τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης και δεν τα δίνει εκεί. Αν τα δίνει, τα δίνει στους γνωστούς τους, στους διαπλεκόμενους.
Υπηρετείτε, λοιπόν, αυτά τα οποία ζητά η αγορά, αλλά πιο ειδικά η εγχώρια ολιγαρχία και οι πολυεθνικοί όμιλοι. Εφαρμόζετε το ίδιο χρεωκοπημένο μοντέλο –έτσι το χαρακτήρισε και ο κ. Βαρβιτσιώτης- των προηγουμένων δεκαετιών. Αυτό συνεχίζετε να εφαρμόζετε. Αυτό ευνόησε μία μειοψηφία κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών με επενδύσεις μηδενικού ρίσκου και, βέβαια, κέρδη γι’ αυτούς.
Το ερώτημα, λοιπόν, σήμερα είναι τι διαφορετικό απ’ αυτό που κάνετε τώρα έκαναν οι κυβερνήσεις τα τελευταία είκοσι χρόνια, πέρα από το να εξυπηρετούν αυτά τα συμφέροντα; Αν κάτι απέτυχε παταγωδώς, δεν είναι αυτό το μοντέλο που μετέτρεψε τη χώρα σε «μπανανία», σε χώρα εισαγωγών και αποδιάρθρωσε την παραγωγική της βάση; Πέρα από τους διεφθαρμένους Έλληνες που ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους, όπως μας λέτε πολλές φορές εδώ και τρία χρόνια, πέρα από τους δημοσίους υπαλλήλους που είναι οι υπεύθυνοι όλων των κακοδαιμονιών αυτού του τόπου, έχετε προσάψει κάτι στο μεγάλο επιχειρηματικό κόσμο;
Κάποια χρόνια πριν ακούγονταν πράγματα για «νταβατζήδες», είχαμε «κουμπάρους», είχαμε διάφορους. Σε όλες τις συζητήσεις που κάναμε και στην Επιτροπή, η αγορά, οι δυνάμεις της αγοράς και οι μεγαλοεπενδυτές φάνηκαν κάτι σαν άγιοι αυτού του τόπου.
Κύριε Υπουργέ, όλο αυτό το διάστημα οι συμβάσεις και οι παραχωρήσεις γίνονταν με τρόπο σκανδαλώδη και επιζήμιο για το Δημόσιο και τώρα φέρνετε το λογαριασμό στο λαό. Μάλιστα, του λέτε ότι θα συνεχίσουμε να κάνουμε ακριβώς αυτό που κάναμε πριν.
Κύριε Υπουργέ, ο κ. Βενιζέλος σε μία έκρηξη ειλικρίνειας –κάτι που σπανίζει- ανέφερε στη συζήτηση που είχαμε εδώ για τα αγροτικά ότι όλες οι γερμανικές εταιρείες, διαχρονικά στην πορεία του τόπου μας, δυστυχώς, συνδέονται ως προμηθεύτριες του ελληνικού Δημοσίου μόνο με σκάνδαλα. Αυτά είναι λόγια του κ. Βενιζέλου, ο οποίος υποθέτω ότι κάτι θα ξέρει και πιθανόν κάτι θα έχει δει ή βρήκε στα κομματικά του ταμεία.
Η ανάπτυξη, λοιπόν, σ’ αυτό ακριβώς βασίστηκε, δηλαδή σε αποικιοκρατικές συμβάσεις, λεόντειες για το Δημόσιο, επιδοτούμενες, με μηδενικό ρίσκο για τους επενδυτές, οι οποίες ευνοούσαν μία ολιγαρχία ή κλεπτοκρατία, με τη στήριξη και την ενεργή συμμετοχή και συνενοχή μέρους του πολιτικού προσωπικού.
Κύριε Υπουργέ, αυτός είναι ο κρατισμός που πρέπει να χτυπηθεί. Ας το ακούσει και ο κ. Βαρβιτσιώτης, ο οποίος θεωρεί ως μείζον πρόβλημα τον κρατισμό. Αυτού του τύπου ο κρατισμός ήταν το εμπόδιο. Αυτός ήταν που οδήγησε σε μία στρεβλή και παρασιτική ανάπτυξη, στο χρέος και τη φούσκα αυτής της οικονομίας που πληρώνουμε σήμερα εμείς.
Επομένως, η αντίδραση στις επενδύσεις που θέλετε να φέρετε, δεν έρχεται από ιδεολογική αγκύλωση, όπως ισχυρίζεστε, αλλά από την εμπειρία του τι σήμαναν οι επενδύσεις που φέρατε, με τον τρόπο που έγιναν, για τον ελληνικό λαό. Αυτή η ανάπτυξη που δημιουργήσατε είναι η αιτία της κακοδαιμονίας, που ειδικά στον καιρό των μνημονίων παίρνει ακόμα πιο αρπακτικά χαρακτηριστικά.
Όμως, αυτή η ανάπτυξη δεν γίνεται αποδεκτή από τους πολίτες. Από τη Χαλκιδική, τη Θράκη και μέχρι την Κρήτη, οι πολίτες δεν είναι ενάντιοι γενικά στις επενδύσεις, αλλά είναι ενάντιοι στις πειρατικές επενδύσεις που φέρνετε και υποθηκεύουν το μέλλον των ανθρώπων και των περιοχών τους.
Το παράδειγμα της Χαλκιδικής, πέραν των περιβαλλοντικών συνεπειών που έχει, είναι και ένα οικονομικό σκάνδαλο, όπως είναι και οι ΒΑΠΕ. Το ίδιο ισχύει για τις υποτιθέμενες αυτοχρηματοδοτούμενες επενδύσεις που αφορούν τους δρόμους. Επιδοτήθηκαν, υπήρξαν μακροχρόνιες παραχωρήσεις και πανάκριβα διόδια. Υπήρξε διακοπή των έργων, ενώ εισέπρατταν τα διόδια και πλέον ζητούν και άλλα χρήματα για να συνεχίσουν.
Βέβαια, το μοντέλο που οραματίζεται ο κ. Βαρβιτσιώτης ως Εισηγητής της Κυβέρνησης ήταν συγκεκριμένο, δηλαδή να επιστρέψουμε στο 1953, εξήντα χρόνια πίσω, υιοθετώντας ένα νομοθετικό διάταγμα τότε που έδινε πλήρη ασυλία και προστασία των επενδυτών. Ανησυχεί ο κ. Βαρβιτσιώτης –και το ανέφερε στην Επιτροπή- αν μία επόμενη κυβέρνηση ακυρώσει τα προνόμια σημερινών επενδύσεων που θέλουν να γίνουν. Δικαίως αγωνιά, γιατί κανείς δεν θα αποδεχθεί παράνομες και επιζήμιες για το δημόσιο συμφέρον επενδύσεις.

Κύριε Υπουργέ, το σχέδιο νόμου εξυπηρετεί φωτογραφικά συγκεκριμένα συμφέροντα σε προφανή αντίθεση με το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον. Εξαπατάτε τους ανέργους, όταν τους λέτε ότι γι’ αυτούς η Κυβέρνηση θέλει επενδύσεις και την ίδια στιγμή είναι ελάχιστη η σύνδεση των θέσεων εργασίας με τις επενδύσεις.
Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να σας αναφέρω κάποια συγκεκριμένα ζητήματα:
Μιλάτε για άρση του ορίου επενδύσεων σε γη υψηλής παραγωγικότητας. Για να κάνετε τι; Για να βάλετε φωτοβολταϊκά; Για να έρθουν μεγάλες πολυεθνικές να εκχερσώσουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις και να βάλουν καθρέφτες; Αυτό λείπει από τη χώρα; Αυτό είναι ανάπτυξη, ειδικά σε περίοδο διατροφικής κρίσης; Αυτό αντιμετωπίζει ένα έλλειμμα που έχουμε στα αγροτικά προϊόντα που αθροιστικά τα τελευταία δέκα χρόνια έφθασε στα 23 δισεκατομμύρια ευρώ;
Παράλληλα με το σχέδιο που υπάρχει για εργοστάσιο βιομάζας στην Αττική, το οποίο μάλιστα σχεδιάζεται ότι έχει ανάγκες για τριακόσιες χιλιάδες στρέμματα καλλιέργειας ευκαλύπτων και μίσχανθου, καταλαβαίνετε ότι η μορφή ανάπτυξης που επιλέγετε, έρχεται σε αντίθεση με την ανάπτυξη που έχει ανάγκη ο τόπος.

Δεύτερον, ανέφερα και στην Επιτροπή ένα παράδειγμα επένδυσης που βρίσκεται στο τέλος του νομοσχεδίου και αφορά μία επιδότηση σε ξενοδοχειακή μονάδα 15 εκατομμυρίων ευρώ για μόλις ενενήντα οκτώ θέσεις εργασίας. Τα 15 εκατομμύρια ευρώ αντιστοιχούν στο μισό των περικοπών των επιστροφών πετρελαίου που στερούνται φέτος οι αγρότες μας.
Επίσης, όσον αφορά τις ΒΑΠΕ, σας ρώτησα αν έχετε κάνει μία μελέτη για το κατά πόσον αυτές έχουν ευνοήσει την εθνική οικονομία και τι όφελος έχουμε σε θέσεις εργασίας. Δεν έχουμε δει κάτι τέτοιο.
Επίσης, μιλάμε για μία ανάπτυξη που είναι πολύ μακριά από τη φέρουσα ικανότητα περιοχών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν τα γήπεδα γκολφ και στη Μεσσηνία και στην Ερμιονίδα στο Νομό Αργολίδας, όπου γίνονται σε περιοχές με προβλήματα επάρκειας υδάτινων πόρων. Ειδικά στην Ερμιονίδα, η κατανάλωση που χρειάζεται το γήπεδο γκολφ αντιστοιχεί ακριβώς σε όσο νερό χρειάζεται για ύδρευση όλος ο Δήμος Ερμιονίδας. Υπάρχει, βέβαια και μία σειρά άλλων παραδειγμάτων.
Δεν έχουμε ανάγκη μία ανάπτυξη που θα υπαγορεύεται τελικά από τις συντεχνίες της ολιγαρχίας και της κλεπτοκρατίας, αλλά μία ανάπτυξη που θα υπηρετεί ένα πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης, έτσι ώστε αυτή η χώρα να μπορεί να σταθεί στα πόδια της και να έχει την οικονομική και πολιτική της ανεξαρτησία.

Μία τέτοια ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει εντός μνημονίων με τους Φούχτελ και τους Ράιχενμπαχ, με το ξεπούλημα του σκανδαλώδους και μαφιόζικου ΤΑΙΠΕΔ ή με τον επενδυτικό νόμο που φέρατε.
Μία τέτοια ανάπτυξη θα έρθει σύντομα μέσα από ένα κίνημα παραγωγικής ανασυγκρότησης και από το γκρέμισμα του πολιτικού συστήματος, το οποίο μας έφτασε σε αυτή την κατάσταση, ενός πολιτικού συστήματος της υποταγής στη μερκελική Ευρώπη, ενός πολιτικού  συστήματος που συμπαρέσυρε και την Κύπρο σε μία τεράστια και επικίνδυνη εθνική, κοινωνική και οικονομική περιπέτεια.
Τέλος, επειδή πολλά δάκρυα χύθηκαν για τη νεολαία σε σχέση με το οξύτατο πρόβλημα της ανεργίας, καλούμε τους νέους ανθρώπους που βιώνουν μία μνημονιακή, κοινωνική γενοκτονία που τους στερεί κάθε φιλοδοξία αναγκάζοντάς τους είτε να μεταναστεύσουν είτε να μείνουν, χωρίς να μπορούν όμως να κάνουν ούτε οικογένεια ούτε να σχεδιάσουν το μέλλον τους, καλούμε αυτή τη νέα γενιά να μείνει εδώ, να μείνει στη χώρα της, όχι για να ζήσει στις συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης που έχετε δημιουργήσει, όχι για να δει τη χώρα της να μετατρέπεται σε αποικία και σε ένα απέραντο πτωχοκομείο, αλλά για να χτίσουμε μία Ελλάδα της δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας, της αξιοπρέπειας, μία Ελλάδα που θα παράγει, με στόχο την αυτοδυναμία σε όσους τομείς μπορεί, αξιοποιώντας πλήρως τις δυνατότητες του τόπου και του ανθρώπινου δυναμικού της, με αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο, στο καταναλωτικό μοντέλο, στις παραγωγικές σχέσεις, με στόχο το πιο δίκαιο επιμερισμό των παραγόμενων κερδών στους παραγωγούς και στην κοινωνική πλειοψηφία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας εδώ